Of het nu haken, borduren of breien is, iets met je handen maken verandert je leven.
Handwerken lijkt misschien tegenstrijdig met minimalisme, want ja: nog meer dingen maken? huh?
Maar daar kom ik later nog wel op terug.
Eerst wil ik het hebben over de gigantische voordelen van handwerken.
Neuroloog Steven Laureys zegt in het boek woldoeners dat handwerken ons stressniveau verlaagt, er komt dopamine, serotonine, oxytocine en endorfine vrij, die zorgen voor een geluksgevoel en pijnstilling.
Het repetitieve van breien en haken zorgt ervoor dat je rustig wordt en maar kunt focussen op één ding. Je zorgen kunnen even naar de achtergrond verdwijnen, terwijl je bezig bent met het maken van iets moois. Het zou dezelfde positieve effecten hebben als mediteren. Maar met een hoofd dat nooit stil staat, zoals dat van mij, is breien een stuk gemakkelijker.
Vroeger had ik geen geduld. 'Geen' is niet eens zo'n overdrijving. Als ik iets niet van de eerste keer begreep of kon, dan ging ik instant van 0 naar 100 op de frustratieschaal. Ik vond het jammer dat ik er al zo lang niet in bleek te slagen om iets nieuws te leren, gewoon omdat ik zo snel gefrustreerd raakte. Ik wilde hier echt verandering in brengen, dus besloot ik iets uit te kiezen wat ik écht graag wilde leren en daar dan stapje voor stapje in bij te leren.
Al jaren maakte ik sjaals. Alleen maar saaie, rechte sjaals.
Dus zocht ik een patroon op, voor de eerste keer, en probeerde er iets van te snappen. In het begin vloog het breiwerk geregeld door het huis de hoek in. Maar elke keer zette ik een stap, zocht ik iets op, bekeek ik een tutorial. Allemaal dingen waar ik vroeger het geduld niet voor had opgebracht.
En nu, een paar jaar later, geniet ik van de uitdaging en het leren van nieuwe dingen. Ik begon ook met kleren naaien. En dat alles leerde ik op youtube, uit boeken, van instagram.
Ik ben het proces gaan appreciëren, niet alleen in mijn breiwerk, maar ook in het leven. Ik zie nu dat niet alles nu moet, maar dat er stappen kunnen zijn tussen nu en mijn doel. Tientallen, honderden of duizenden kleine steken of stappen. Ik kan nu rust vinden in het proces, geduld op brengen. Dat is wat ik leerde uit breien.
Ik begon klein, met 1 kledingstuk breien volgens een patroon dat ik online kocht van een kleine ontwerpster. Ik keek tutorials, reels en las boeken uit de bibliotheek. Het kostte me enkel een breinaald en een bolletje wol.
Nu koop ik (bijna)geen kleding meer en maak alles zelf. En er is nog zo veel meer dat ik kan leren. YESSSS.
Kleren maken heeft me dus net minimalistischer gemaakt. Ik koop geen kledij meer. Ik gebruik zo veel mogelijk tweedehands stoffen. Ik koop wol en stof met een project in gedachten, ik denk na over het model, de kleuren, het materiaal. Er zijn dus geen impulsaankopen als het op handwerk aan komt. Als je zo lang werkt aan een kledingstuk ga je er ook een stuk voorzichtiger mee om zodat het jaren en jaren mee kan. En als het dan stuk gaat, herstel je het.
Als je nog niet overtuigd bent: ik ben altijd trots als een kleuter als ik een compliment ontvang over mijn zelfgemaakte kledij.
Ook eens proberen? :D
Comments