Wat ik leerde uit jaren minimaliseren (en waar ik op vastliep)

Ik wil het graag met je hebben over alles wat ik al leerde in de afgelopen jaren van minimaliseren. Waarin ik ging ontspullen en waarin ik ook heel wat mentale ballast losliet.

Waarin ik mezelf beter leerde kennen, waarin ik ontdekte wat belangrijk is voor mij en wat ik wil doen met mijn leven. Waarin ik in een burn-out belandde, mijn ontslag nam en een heel nieuwe weg insloeg. Waarin ik stopte met mezelf slachtoffer maken van het leven en begon met andere keuzes maken die mijn leven helemaal veranderden en dat nog elke dag doen.

Ik wil je vertellen over wat werkte en vooral ook over wat niet werkte, zodat jij de pijnlijke lessen niet uit ondervinding hoeft te leren.

Het wordt geen verhaal, maar een verzameling van inzichten die je hopelijk verder kunnen helpen.

Ik hoop dat deze post je helpt om je eigen pad te blijven volgen, om te geloven in je eigen kracht om je leven leuker te maken.

Dus hier een verzameling van dingen die ik leerde in jaren van minimaliseren:

• Intussen heel wat jaren geleden belandde ik in een stevige burn-out waardoor ik langer dan een jaar niet kon werken. Ik studeerde niks, ik werkte niet, ik had geen hobby’ s of was geen moeder. Als de grote stukken die je identiteit bepalen wegvallen, is het moeilijk om niet snel snel een nieuwe identiteit aan te willen nemen. Om jezelf terug te vinden is er tijd nodig van zoeken. Je hebt laagjes af te pellen zoals bij een ajuin, om te zien wat er vanbinnen zit. Die tijd gaf ik mezelf niet, waardoor ik in die periode van niet weten die leegte ging opvullen met opnieuw kopen en kopen en kopen. Maar toen ontdekte ik gelukkig minimalisme. Dat zorgde ervoor dat ik enige rust kon vinden in het proces van niet weten en voelde hoe ik mezelf terug kon vinden niet door meer en meer te doen en kopen, maar net door minder. Heb jij het gevoel dat je in een tussenfase zit? Je bent al iemand, je hoeft niet iemand te worden. Het is gewoon tijd voor stilstand en zijn, bestaan, uitrusten, op krachten komen. Laagjes afpellen van wat niet meer past. Een basis voor jezelf leggen van waaruit je weer kan bloeien. Een fundering leggen om daarna op te bouwen.

• Met minimaliseren schep je een omgeving voor jezelf van waarin je een vervullende leven kan leiden waar jij naar verlangt. Met die omgeving bedoel ik letterlijk je huis, maar ook je werkplek, de mensen rondom jou, je agenda en hoe gevuld die is, je mentale belevingswereld, je gedachten. Je maakt ruimte door dingen (spullen, jobs, relaties, overtuigingen,… ) los te laten die niet langer bij je passen.

Je zorgt er zo voor dat je niet constant energie verliest waar het niet zo hoeft te zijn. 

• Je kan een leven lang slachtoffer zijn van je omgeving en het leven (heb ik zo lang heel hard gedaan) en blijven zitten in heel veel situaties waar je ongelukkig en ziek van wordt. Maar als je gaat minimaliseren neem je de dingen in handen, ga je onderzoeken wat je nodig hebt en hoe je jezelf dat kan geven. Zodat je je energie in het leven kan schenken aan wat en wie je dierbaar is, wat je belangrijk vindt, wat je raakt, meewerken aan hoe je wil dat de wereld eruit ziet. En niet aan opruimen, kleren strijken, spullen zoeken of feestjes en sociale verplichtingen waar je helemaal niet wil zijn. Zodat je je energie niet verliest aan het zoeken naar externe bevestiging of aan je eigen gedachten die je neerhalen.

• Minimalisme is voor mij een manier van leven, een mindset die ik in alle gebieden in mijn leven meeneem. Het is die mindset die ervoor zorgt dat ik telkens terug kan keren naar de essentie in momenten waarop ik even verzeild geraak in oppervlakkigheden zoals grijze haren of de juiste jurk aandoen op een trouwfeest. Wanneer ik opeens weer heel veel waarde hecht aan wat bepaalde mensen van me vinden die ik niet eens ken of wanneer ik ineens heel streng ben voor mezelf en ik mijn gevoel van waarde laat afhangen van hoe productief ik ben geweest.

  
  

• Minimaliseren is niet het doel. Een fiets helpt je om jezelf te verplaatsen. Je bent er niet veel mee als die staat te roesten in je tuinhuis. Zo is het ook met minimaliseren. Je kan alles weggooien en in een leeg huis gaan wonen. Maar die extra ruimte is niet wat je een vervullend leven geeft. Wat ga je doen met de ruimte die is vrijgekomen? De tijd die je niet meer besteedt aan eindeloos najagen aan het kopen van extra spullen. De mentale ruimte die niet langer gevuld is met spullen zoeken en feestjes organiseren die je niet eens wilde. Wat wil je doen met die vrijgekomen ruimte? Ga je die opnieuw breinloos vullen met scrollen? Of met series bingen? Of ga je de energie en ruimte die er is vrijgekomen gebruiken om iets nieuws te leren, therapie te volgen om jezelf verder te ontwikkelen en leren kennen, tijd door te brengen met je kinderen of eindelijk eens wat meer rust nemen?

• Je doet het voor jezelf. Omdat je een vervullend leven wil, omdat je gelukkiger wil zijn, omdat je meer energie wil hebben, omdat je je talenten wil inzetten en niet al je energie verliezen aan dingen die er niet toe doen. Je wil leven in lijn met je waarden en je idealen. Je wil niet minimaliseren om streng te zijn voor jezelf of jezelf vanalles te ontzeggen. Of om aan anderen te laten zien hoe goed jij kan leven met minder en hoe ethisch superieur jij bent omdat jij al die opppervlakkigheden zoals kledij, grote huizen en auto’s niet belangrijk vindt. Je bent een mens met een geschiedenis en verhaal. We hebben allemaal dingen geleerd over wat wel of niet belangrijk is en wat je al dan niet belangrijk mag vinden. Sommigen van ons hebben geleerd dat het allerbelangrijkste is hoe je eruit ziet of hoeveel diploma’s je haalt, hoe groot je huis of auto is of welke jobtitel je hebt. Anderen leerden hoe je net niet mag tonen hoeveel geld je hebt, dat je altijd bescheiden moet zijn en dat je niet mag bezig zijn met er mooi uitzien. Wat het ook is dat jij hebt meegekregen, je mag jezelf bevrijden van al die verhalen en toewerken naar het verhaal dat jou gelukkiger maakt. Wat dat verhaal ook is. Je doet het voor jou. Ik ben al vaker vervallen in anderen willen tonen dat ik wel minimalistisch genoeg ben om mezelf een minimaliseercoach te noemen.

Ik verloor mezelf wel vaker in denken dat minimaliseren het doel was, strenge regels bedenken voor mezelf en willen bewijzen aan anderen dat ik echt wel minimalistisch genoeg ben. Dat is echt niet waar het om draait. Je doet dit om voor jezelf een mooier leven te scheppen.

Nu duiken we in wat praktischere dingen die ik leerde uit ondervinding.

• Ontspullen kan net zoals nieuwe dingen kopen, ook een verslaving worden. (linken naar aflevering over ontspullen nooit goed genoeg) Zoals het blijven jagen naar nieuwe spullen die je eindelijk helemaal gelukkig gaan maken, kan je ook blijven jagen naar hét juiste voorwerp om weg te doen dat je eindelijk rust zal brengen. Zoals ik eerder al zei is minimaliseren niet het doel. Het is een middel. Het gaat niet over wat je wegdoet, maar wat je gaat doen met de ruimte die vrijkomt. Blijven ruimte maken en er dan niets mee doen, gaat je dus geen rust brengen.

• Er geen geen enkel opbergsysteem wat voor iedereen werkt. Ik ruimde op en organiseerde opnieuw en opnieuw en ik kreeg het gevoel dat ik alleen maar bleef opruimen. Ik gebruikte systemen die er mooi en georganiseerd uitzagen, maar niet werkten voor mij. Als je een een prachtig systeem hebt om je spullen op te bergen, maar je niets meer opbergt omdat het je te veel energie kost, dan ben je vet met je systeem. Zoek een manier die voor jou werkt. Of laat mij je daarbij helpen. Dat is wat ik doe 😄

• Voor iedereen is genoeg iets anders. Ik kreeg al vragen over hoeveel schoenen ik bezit of hoeveel handtassen. Hoeveel boeken of kookpotten. Ik geloof niet dat dat antwoord jou iets moet bijbrengen. Wat voor mij genoeg schoenen zijn, hoeft niet voor jou genoeg te zijn. Misschien heb jij genoeg aan één paar of aan 20 paar. Het gaat niet over hoeveel paar schoenen, maar over of jij er waarde uit haalt. Voor mij voelen 20 paar schoenen als ballast, omdat ze niet allemaal een andere functie zullen invullen en ik dan moet nadenken over wanneer welke schoenen. Voor iemand anders kan net dat veel vreugde brengen. Voel voor jezelf en laat ‘jouw genoeg’ niet afhangen aan die van anderen.

  • Ik haal bijvoorbeeld dagelijks een dopamineshotje uit het kiezen van mijn koffietas, terwijl allemaal verschillende koffietassen voor iemand anders misschien onrust zou brengen. YOU DO YOU.

• Maak dus je eigen niet te strenge regels

  • of het nu gaat over hoeveel spullen of hoeveel sociale afspraken, hoe je opbergt of hoe je de was doet. Wat geeft je extra ruimte, ademruimte, waardoor verspil je minder energie?

  • Niemand heeft er wat aan als je extra strenge regels voor jezelf maakt en die kost wat kost gaat volgen. (Hier ben ik al zooo vaak zelf ingetrapt. Het zwart wit verhaal. Of ik doe iets helemaal goed of niet.) Dus nuanceer. Als jij jezelf betrapt op strenge regels opstellen voor jezelf zoals: je mag een heel jaar niets kopen, vraag jezelf dan af waarom en kijk of er wat meer nuance in het verhaal kan komen. Want zoals bij veel dingen helpt het niet om streng te zijn, omdat je op een bepaald moment niet kan volhouden. Zoals een streng dieet waarna je jezelf op alles stort wat suiker bevat.

• Zadel anderen niet op met jouw spullen omdat jij ze niet kan wegdoen. Ik ben very guilty aan deze en ik hoor dat veel van de mensen waar ik ga opruimen hier ook “slachtoffer” van zijn. Bijvoorbeeld familie of vrienden die opruimen en het zo zonde vinden om spullen in perfecte staat weg te doen, maar zelf wel ervaren hoe die spullen hun huis vullen en zij er geen waarde uithalen. Ze geven jou die spullen en dan zit jij er mee. Ze zijn dan een soort cadeau dus worden daardoor ook weer moeilijk om weg te doen.

  • Neem zelf de verantwoordelijkheid over je spullen en geef enkel spullen door als je weet dat iemand anders ze zelf in de winkel zou kopen. Loslaten is moeilijk, maar voel het allemaal. Er valt veel te leren uit dit proces. Het gaat niet enkel over spullen maar over alle overtuigingen die bovenkomen. En als jij gewoon alles doorschuift naar iemand anders, komen al die dingen die je hieruit kan leren, niet naar boven.

  • Als jij die persoon bent die al veel gekregen heeft van anderen, er heeft iemand de verantwoordelijkheid van het loslaten bij jou gelegd. Je mag spullen en daarmee ook de verantwoordelijkheid teruggeven. Of zelf zonder schuldgevoel loslaten en in de toekomst niet aannemen wat jou geschonken wordt. Je bent niet ondankbaar, je stelt grenzen die goed voor je zijn.

• Probeer niet alles te verkopen, trek je lessen uit de spullen die je wegdoet en maak in de toekomst andere keuzes.

  • Als je stopt met spullen doorgeven, zal je misschien de neiging hebben om alles te willen verkopen. Maar je leven is niet lang genoeg om alles te verkopen wat je niet meer gebruikt. Want je leven verandert en de spullen die je gebruikt dus ook. Ook al koop je geen dingen meer die je niet nodig hebt, er zullen altijd dingen veranderen in je leven waardoor je bepaalde dingen niet meer nodig hebt. In sommige periodes in je leven heb je misschien tijd en energie en zin om dingen te verkopen, maar heb je dat niet, hou dan niet vast aan al die spullen die geen waarde hebben in jouw leven, gewoon omdat je er ooit geld aan gegeven hebt.

• Als je spullen niet passen bij je leven nu, is er letterlijk geen plaats om in het nu te leven. Ik had het al eerder over een omgeving voorzien voor jezelf van waaruit je een mooi leven kan scheppen voor jezelf. Maar als die omgeving volstaat mer dingen die niet passen bij je leven op dit moment, maar bij een versie van jou uit het verleden, of met allemaal dingen die passen bij een fantasieversie van jou, dan is er letterlijk geen ruimte voor jouw leven op dit moment.

  • Ik had een berg spullen voor een fantasiebeeld van mezelf. Van verschillende fantasy selfs zelfs. Voor een versie van mezelf die heel avontuurlijk ging hiken, in weer en wind, had ik zotte regenkleding en hiking schoenen. Terwijl ik in werkelijkheid zo ver mogelijk uit een bos bleef als het regende en enkel ging hiken in de zomer met een mooi zonnetje aan de blauwe hemel. Ook was er een fantasiebeeld die heel vaak uit ging met heel onhandig kleine fancy handtassen terwijl ik in werkelijkheid liever rondliep met een bodemloze handtas waarin ik alles meenam voor een onverwachte dropping van 3 dagen. Zie dus welke spullen bij jouw leven passen en dat enkel die je ruimte innemen.

• Ontzeg jezelf niet alles wat je blij maakt omdat je een perfect mens wil zijn. We kunnen ver gaan in strenge regels bedenken voor onszelf die we moeten volgen, zwart wit denken, perfectionisme. Ook minimaliseren kan omslaan in iets wat je allesbehalve gelukkiger maakt, maar het jezelf ontzeggen van alles wat je leuk vindt, omdat je om een of andere reden bent gaan denken dat dat de bedoeling is.

  • Ook dit heb ik zeker gedaan. In de overtuiging dat ik als minimaliseercoach de perfecte minimalist moet zijn, begon ik mezelf dingen te ontzeggen die me eigenlijk heel blij maken. Zo mocht ik van mezelf kleren niet meer zo belangrijk vinden, terwijl hoe ik me aankleed zo veel invloed heeft op mijn gemoed. Ik probeerde te voldoen aan een beeld van een perfecte minimalist dat ik zelf gemaakt had. Absurd. Mijn waarde als minimaliseercoach hangt niet af van het feit of ik 2 truien heb of 7.

Ik geef je ook nog graag wat dingen mee die verschoven in mijn mindset, in mijn manier van denken, die ervoor gezorgd hebben dat ik op een heel andere manier in het leven sta die me veel gelukkiger maakt.

• Als eerste leerde ik dat alles een proces is, dus ook minimaliseren. Het is dus geen taak die ik hoef af te ronden. Dat kan in het begin moeilijk zijn om te aanvaarden, waardoor je blijft zoeken naar wat je nog meer kan aanpakken zodat de taak rond is. Maar als je kan aanvaarden dat het geen doel is en het dus ook geen eindpunt is, kan je helemaal rust vinden. Je leven zal altijd in beweging zijn en het zal dus altijd zin hebben om met een minimalistische mindset keuzes te maken, zodat je dicht bij jezelf kan blijven.

• Wat ik hoop dat heel veel mensen met zich meenemen vanaf nu is dat spullen er zijn om je leven comfortabeler te maken. Ze zijn er niet om goedkeuring en bewondering van anderen na te jagen. We zijn allemaal mensen die nood hebben aan connectie, verbondenheid, erbij horen. We willen ons allemaal gezien en gehoord voelen. Het is een menselijke behoefte, mega belangrijk om dat voor jezelf te erkennen. Liefde willen is niet zwak of gênant. Het is gewoon biologisch. Maar heel erg veel mensen kopen dure kleren, fietsen, auto’s, huizen om indruk te maken op anderen. Om goedkeuring te ontvangen van anderen. Om erbij te horen en geliefd te zijn. Sommige mensen willen advocaat of dokter worden om aanzien te genieten, niet omdat ze mensen willen helpen. Maar als je met die intentie al die spullen koopt of jobtitels najaagt, zal je je nooit echt geliefd of aanvaard voelen. Je kan je pas echt verbonden voelen als je authentiek jezelf kan zijn, zonder maskers. Dus laat de spullen een toevoeging zijn aan je leven, om het aangenamer te maken. Hoe voel jij je over jezelf als je al die dingen kwijt zou zijn? Je bent waardevol, niet door wat je hebt.

• Ik leerde ook dat elk moment een nieuw moment is waarop je andere keuzes kan maken. Ook wanneer je even terug in oude patronen vervalt, jezelf als slachtoffer ziet of even niet weet waar naartoe. Op elk moment kan je terug beslissen om een andere keuze te maken. Het is nooit te laat. Kiezen om niet meer toe te geven aan je telefoonverslaving en er echt actie in te ondernemen, voelen hoe je ongelukkig bent in je job en echt stappen zetten om daar iets aan te veranderen, of stoppen met jezelf allerlei dingen op te leggen die je alleen maar stress geven. Zelfs wanneer je al 30 keer geprobeerd hebt en het nog geen enkele keer gelukt is, zelfs dan is elk moment een goed moment om een andere keuze te maken.

• Waar hier nog een sidenote bij kan zijn is: Als je dezelfde dingen blijft doen, krijg je dezelfde resultaten. Je kan ieder moment een andere keuze maken. En dan bedoel ik ook echt een andere. Als je dezelfde keuzes blijft maken die je in een situatie gebracht hebben die je niet gelukkig maakt, dan zal je dezelfde situatie blijven veroorzaken. Als je van dezelfde taart blijft eten die je ziek heeft gemaakt, zal je ziek blijven. Dus als jij voelt dat je keer op keer in dezelfde situatie terecht komt, op hetzelfde punt uitkomt, kijk dan wat je anders kan doen. Gewoon doen.

• Wat voor mij een enorme eye opener was en waar ik mezelf nog steeds vaak aan moet herinneren is: Het leven is geen examen. Ik had (en heb dus nog steeds vaak) het gevoel dat ik alles voorbeeldig moest doen in het leven. Alsof ik een stagiaire was van het leven en iedereen in m’n nek stond te kijken hoe ik de dingen deed, klaar om kritiek te geven op alles wat ik niet naar behoren deed. Zelfs in therapie kon ik mezelf er heel vaak op betrappen dat ik helemaal voorbij ging aan de bedoeling van therapie door gewoon punten te willen scoren en me dus allesbehalve beter voelde. Vanaf ik door had dat ik ergens terecht kon waar het niet de bedoeling is om beoordeeld te worden, maar net geholpen, ging er een heel nieuwe wereld voor mij open. Ik vind het absurd als ik het hier zo zie staan, maar ik vrees dat ik hierin niet de enige ben.

• Iets wat ik onlangs ergens hoorde was dit: als je wist dat je zou slagen na 10 keer falen, hoe graag zou je dan falen? We zien vaak enkel de mensen die ergens in slagen, we zien niet alle mislukte pogingen die iedereen ooit deed. En mijn mede perfectionisten met een verlammende faalangst zullen waarschijnlijk bekend zijn met het fenomeen van niet te proberen als ze mogelijks falen. Jarenlang begon ik er niet aan. En mijn wereld werd kleiner. Nu kan ik het zo zien: ik zal falen, sowieso. Ik leer hoe het niet moet, om dan te leren hoe het wel moet. Een leven lang blijven zitten zonder het te proberen, is echt triest. Ik heb het geprobeerd. Ga maar gewoon proberen!

• Daarbij sluit ook aan: mensen zullen altijd iets te zeggen hebben op wat je ook doet. Kies je blauw, zullen er altijd wel mensen zijn die zeggen dat je groen had moeten kiezen. Kies je groen, zullen er wel mensen zijn die zeggen: aah, kies toch oranje. Dan kan je maar beter gewoon niet te veel luisteren en kiezen voor wat jij voelt dat goed voor je is.

• De grootste verschuiving in mijn leven die ik maakte, is uit de slachtofferrol stappen. Ik ontwikkelde dit patroon als copingmechanisme in mijn kindertijd. Het leidt me te ver als ik hier nu veel verder op in ga. Maar het zorgde ervoor dat ik op latere leeftijd helemaal vast kwam te zitten. Ik was boos op alles en iedereen, ik bleef hangen in hetzelfde verhaal en herhaalde dat ook oneindig tegen vriendinnen, mijn vriend, mijn ouders, etc. Over hoe slecht de situatie was op mijn werk, hoe we werden behandeld, hoe onrechtvaardig dat allemaal was. En zo vooooort. Maar uiteindelijk zag ik in dat ik een fixed mindset had. Ik geloofde écht dat ik totaal geen vat had op mijn eigen situatie. Toen ik doorhad dat ik al die jaren mezelf had vastgezet, gingen er een miljoen deuren open. Eindelijk kon ik zien hoe ik enkel mezelf in de voet schoot (en de mensen waartegen ik eindeloos zeurde) door te blijven hangen in dit verhaal en er niets aan te doen. Eindelijk zag ik hoe ik zelf verandering kon brengen in de situatie.

  Dus voor iedereen die het misschien eens moet horen hier deze confronterende, maar met alle liefde gegeven boodschap: Stop met jezelf slachtoffer maken van het leven. Je zet jezelf vast en jij bent de enige die daar de dupe van is. Je kan boos zijn op anderen voor hoe ze je behandelen, je kan boos zijn voor de kansen die je niet krijgt, voor de moeilijke dingen die je moet meemaken. Maar blijven hangen in die boosheid en slachtofferschap veranderen helemaal niets aan je situatie. Ze zorgen ervoor dat jij boos blijft en na een tijd compleet verzuurd geraakt. Al je passie en levensvreugde kunnen verdwijnen als jij lang genoeg blijft geloven dat je niets kan veranderen aan je situatie.

  Je mag boos zijn om hoe anderen je behandelen, maar zolang jij geen grenzen trekt of reageert, je boosheid onder woorden brengt, zal de ander daar niet wakker van liggen (want die weet het niet eens), maar enkel jij. Zo gaat dat in elke situatie. Je moet verantwoordelijkheid nemen voor jezelf, zodat jij niet wakker hoeft te liggen. Want wie ziet er af van al die boosheid? Jij. Ik wil met deze boodschap niemand voor de borst stoten, want ik weet hoe hard dit kan aankomen, ahja, ik heb het zelf meegemaakt zoveel jaren geleden. Maar weet dus met hoeveel liefde ik deze boodschap breng. Omdat ik oprecht hoop dat je acties onderneemt om gelukkig te worden. En aangezien je deze blogpost leest, ben ik ervan overtuigd dat je al volop bezig bent.

  
  

  Kan jij een motiverende cheerleader gebruiken in het proces van uit je slachtofferrol stappen? Dan ben ik er natuurlijk voor jou.

  Wil jij graag begeleid worden in dit vaak moeilijke proces?

  Boek dan een coaching sessie hieronder :)

Verhelderende coaching sessie

€74.00

u

Nu boeken