Frustratie als brandstof – maar hoe blijf je in beweging?

Vandaag wil ik het hebben over frustratie .

Jaren lang voelde ik frustratie. Elke dag. Over mezelf, hoe ik dingen niet aan leek te kunnen en anderen wel. over hoe slecht ik sliep. Over de foute rij kiezen aan de kassa in de supermarkt, over middenvakrijders, over mezelf onbegrepen voelen, over wereldpolitiek, over alles.

Ik was negatief, ik zat in een spiraal waar ik in bleef hangen.

Ik zeurde, was vaak boos. En stak dan nog heel veel energie om dat niet te laten zien aan de buitenwereld. Ik functioneerde, ongeveer.

Al die jaren krijg ik duidelijke signalen dat er iets niet pluis was. Bovenop het constant negatief en gefrustreerd zijn, werd ik vaak ziek, had pijn, in mijn nek, hoofd, mijn schouders, mijn rug, ik had ongeveer altijd buikpijn, spierpijn, constant. Maar ik herkende die signalen nog niet als signalen.

En dat is wat er veranderde een aantal jaar geleden. Ik ging de signalen herkennen.

Van mijn emoties en mijn lichaam.

Ik stopte met mijn lichaam en pijn te zien als een vervelende saboteur die me tegenhield in wat ik wilde doen. Ik stopte met de signalen te verdoven met pijnstillers of met shoppen en doomscrollen. Maar ging de signalen zien als een startschot om iets te doen, iets te veranderen, of iets net niet meer te doen.

Mijn frustratie, mijn hoofdpijn, mijn gespannen schouders en mijn hyperventileren werden raadgevers . Ik zag de signalen en ging hulp zoeken over wat ik nu kon doen met die informatie. In boeken, bij therapeuten en coaches, in podcasts. Daarmee opende ik een gereedschapskist vol tools om me te helpen en ondersteunen. Om mijn stress te verlagen, om mijn leven meer in lijn te brengen met mijn noden.

Ik leerde hoe mijn lichaam werkt, hoe mijn brein werkt, hoe ik kan ademen. Ik leerde voor mezelf een omgeving en job creëren die bij me past. Waarin ik me niet elke dag in een vakje moet wringen dat helemaal niet past en dat me spierpijn geeft.

Mijn leven was vroeger alsof ik mezelf elke dag dwong om 8uur lang door een speleobox te kruipen die gemaakt is voor kinderen van 5.

In onmogelijke bochten wringen, dingen doen die niet bij je passen met als gevolg heel veel spierpijn en niet je kwaliteiten kunnen inzetten, want door speleoboxen kruipen is niet mijn specialiteit.

Zien hoe zinvol deze informatie is (de frustratie, de pijn, de spanning), bracht me al kei veel. Veel verandering, zelfliefde, een leuker en gemakkelijker leven met minder pijn, hele oprechte diepe connecties met vrienden, familie en klanten.

Maarrrr ik leerde nog iets.

Stel je voor. Je huis is rommelig, altijd. Er zijn altijd en overal kei veel spullen die rondzwerven en je bent het echt helemaal beu. De frustratie stapelt jaren op, je hebt het helemaal gehad en je voelt dus kei veel energie vrijkomen om iets te veranderen. Je vliegt erin.

Er moet NU iets veranderen. Je gaat spullen verzamelen om te doneren en verkopen. En je reorganiseert de keukenkasten. Je mega opruimactie van vandaag heeft ervoor gezorgd dat je weer kan koken zonder eerst een uur op te ruimen.

Fieuw, dat is beter. Je frustratie is gaan liggen.

... En daarmee ook de energie en motivatie om nog meer te veranderen.

Dat is wat ik leerde. Frustratie gaat ook snel weer liggen en daarmee dus ook de energie en motivatie om je situatie te verbeteren. Waardoor die frustratie al snel terug begint op te bouwen tot je weer een punt bereikt waarop je écht NU verandering wilt en je weer tijd en energie stopt in het verbeteren van je situatie, of toch een klein beetje.

Als het ergste van de situatie is gaan liggen, of als je zelfs gewoon gewend bent aan de nieuwe situatie, voel je helemaal geen motivatie meer om in beweging te komen. Terwijl je huis nog altijd elke dag energie kost en je nog veel meer zou moeten veranderen om écht op lange termijn verbetering te voelen, ga jij toch gewoon weer door zoals voordien.

Wat er gebeurt is eigenlijk zoals dit:

De wekker gaat af en je voelt je mega ellendig. Je hebt koorts en keelpijn en meldt je ziek voor je werk. Je slaapt 2 dagen, drinkt thee als nooit tevoren en op dag 3 voel je je al wat beter. Je besluit te gaan werken. Maar de keelpijn en koorts zijn eigenlijk nog niet helemaal gaan liggen dus neem je pijnstillers en keelpastilles en je gaat gewoon door. Waardoor je je overzet en je die avond zieker voelt dan daarvoor.

Signaal (ziek zijn of frustratie over huis) > actie (uitzieken of opruimen)> signaal vermindert (niet zo ziek meer, niet zo rommelig meer) > gewoon voort zoals ervoor, signalen bouwen weer op (terug zieker, terug frustratie over huis)

Je zit dus in een vicieuze cirkel van frustratie, actie, even verbetering en dan weer terug naar hetzelfde punt van frustratie.

Of misschien zelfs erger, want hoe vaker je terug op hetzelfde punt uitkomt, hoe frustrerender het wordt.

Je doet elke keer je best, je investeert tijd en moeite, maar zonder resultaten.

Omdat die frustratie alleen niet genoeg is om je te motiveren op lange termijn, om verdere stappen te zetten, ook als de frustratie is gaan liggen.

Je huis blijft elke dag energie vragen en toch maak jij er geen prioriteit van.

Om stappen te blijven zetten heb je meer motivatie nodig dan die signalen waarvan de kracht snel mindert.

Je hebt richting nodig, een doel.

Nog wat voorbeelden.

Je zit in een job die je echt ongelukkig maakt. Dat is een signaal om daar iets aan te veranderen. Het signaal beweegt je ertoe om je ontslag te geven. Je voelt je opgelucht en minder ongelukkig. Maar als je niet opnieuw in een job wil belanden die je ongelukkig maakt, heb je een duidelijk beeld nodig van wat je wél wil doen, waar je kwaliteiten liggen, inzicht in wat je ongelukkig maakte in je job en dan zoeken naar een job waar je wel gelukkig van kan worden. Anders kom je gewoon opnieuw in een job waar je na een periode op uitgekeken bent en dezelfde dingen gaat voelen.

Of terug naar jouw huis. Je voelt frustratie en begint met ontspullen en opruimen. Je wil nu verandering op lange termijn dus gaat dromen over wat jij eigenlijk wil in een huis. Hoe ziet je leven eruit en hoe ziet een huis er dan uit dat daar bij past. Hoe wil je je voelen in je huis en wat is er dan voor nodig om dat effectief te kunnen voelen?

Een duidelijk beeld van waar je naartoe wil, zal zorgen voor motivatie op lange termijn. Zo kom je niet elke keer weer op datzelfde punt van frustratie waarop je het helemaal gehad hebt en NU verandering MOET doorvoeren.

Ik zie bij veel klanten hoe veel energie, tijd, en geld ze al gegeven hebben aan hun huis. In de hoop er gelukkiger te zijn, er meer tot rust te kunnen komen. Hoeveel moeite ze al deden met ontspullen, naar de kringwinkel rijden, spullen op vinted zetten, opbergsystemen opzetten, alles labelen. En toch blijft de rommel opstapelen, samen met de frustratie.

Wat ik zelf leerde in vele jaren, met veel pijn en veel tranen, wil ik jullie besparen. Daarom deel ik binnenkort met jullie wat de échte verandering en verbetering tegenhoudt, ondanks al je inspanningen om van je huis een zalige plek te maken.

Zodat jij binnenkort andere keuzes kan maken en je energie niet opnieuw en opnieuw moet geven aan korte termoijn veranderingen.

In oktober ontvang je iedere week één mail vol eye openers en handvatten. Zodat jij eindelijk toe kan werken naar échte verbetering. Een zalige thuis waar je kei hard naar verlangt.

Schrijf je nu GRATIS in

Wil jij liever meteen samen aan de slag? Dat kan natuurlijk ook. Boek dan een gratis kennismaking en dan zien we elkaar binnenkort :)

Gratis kennismaken

30

Nu boeken